Data publikacji obowiązującego wzorca: 15.06.2018 r.
Pochodzenie: Niemcy
Użytkowość: Pies do towarzystwa, służbowy i użytkowy
Klasyfikacja FCI:
Grupa 2 Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła
Sekcja 2.1 Molosy typu mastifa
Obowiązują próby pracy
Krótki rys historyczny:
Rottweiler zaliczany jest do najstarszych ras psów. Jego pochodzenie sięga aż do czasów rzymskich, gdzie był trzymany jako pies stróżujący i pasterski. Psy te towarzyszyły Legionom Rzymskim w ich przeprawie przez Alpy, chroniąc ludzi i wypasając bydło. W okolicy miasta Rottweil natknęły się na psy miejscowe i doszło do lokalnych krzyżówek. Głównymi zadaniami powstałych w ten sposób psów były stróżowanie i wypasanie dużych stad bydła oraz obrona swojego właściciela i jego dobytku. Wówczas psy te otrzymały również swoją nazwę: Rottweiler Metzgerhund (Rzeźnicki Pies z Rottweil), od nazwy ówcześnie już Miasta Cesarskiego Rottweil.
Rzeźnicy hodowali ten rodzaj psa tylko pod kątem doskonalenia jego cech użytkowych. W ten sposób z biegiem czasu powstał wspaniały pies stróżujący i pasterski, który sprawdził się również jako pies pociągowy. Gdy z początkiem dwudziestego stulecia szukano rasy psa odpowiedniej do służby w policji, sprawdzono i Rottweilera pod tym kątem. Bardzo szybko okazało się, że pies ten doskonale nadaje się do wykonywania różnych zadań w policyjnej służbie. I z tego też powodu w roku 1910 został Rottweiler oficjalnie uznany jako pies policyjny.
Hodowla Rottweilera dąży do ideału krzepkiego psa, czarnego, z wyraźnie odgraniczonymi czerwonobrązowymi znaczeniami. Psa, który przy swej masywnej posturze nie daje zapomnieć o swojej szlachetności. Psa, który w szczególności sprawdza się jako pies do towarzystwa, pies służbowy, pies ratownik i pies użytkowy.
Wrażenie ogólne:
Rottweiler to pies średniej wielkości do dużego, krępy i krzepki, ani zwalisty ani zbyt lekki, nie wysokonogi czy też wiotki. Jego pozostająca w wyważonych proporcjach mocna i krępa postura zamyka w sobie dużą siłę, sprawność i wytrzymałość.
Ważne proporcje:
Długość tułowia mierzona od przedniej krawędzi mostka do guza kulszowego powinna przekraczać wysokość w kłębie najwyżej o 15%.
Zachowanie i temperament:
Rottweiler jest przyjaznego i miłego usposobienia, bardzo przywiązany, pokorny, posłuszny i chętny do pracy. Jego wygląd cechuje naturalność, jego zachowanie jest pewne siebie, opanowane i nieustraszone. Na swoje otoczenie reaguje z wielką uwagą i zarazem spokojem.
Głowa:
Mózgoczaszka:
Czaszka: Średniej długości, między uszami stosunkowo szeroka, o linii czoła widzianej z boku umiarkowanie wysklepionej. Guz potyliczny dobrze rozwinięty, jednak nie mocno wystający.
Stop: stosunkowo wyraźny. Słabo zaznaczona bruzda czołowa.
Trzewioczaszka:
Nos: Dobrze ukształtowany, bardziej szeroki niż okrągły, o stosunkowo dużych nozdrzach, zawsze czarnego koloru.
Kufa: W stosunku do mózgoczaszki nie może sprawiać wrażenia ani zbyt długiej ani zbyt krótkiej. Stosunek między długością kufy a długością mózgoczaszki wynosi 1 do 1,5. Grzbiet nosa prosty, szeroki u nasady, umiarkowanie zwężający się.
Wargi: Czarne, mocno przylegające, kąciki warg zamknięte, dziąsła jak najciemniejsze.
Szczęka / Zęby: Szczęka i żuchwa są mocne, szerokie. Zęby mocne, kompletne uzębienie (42 zęby), siekacze szczęki górnej ściśle przylegają do siekaczy żuchwy w zgryzie nożycowym.
Policzki: Łuki jarzmowe dobrze wyrażone.
Oczy: średniej wielkości o kształcie migdała, o bardzo ciemno brązowym kolorze. Powieki dobrze przylegające.
Uszy: Średniej wielkości, wiszące, trójkątne, szeroko rozstawione, wysoko osadzone. Ułożone do przodu,
Szyja:
Silna, umiarkowanie długa, dobrze umięśniona, lekko łukowata, sucha, bez podgardla, lub luźnej skóry.
Tułów:
Grzbiet: Prosty, mocny, związany. Lędźwie: Krótkie, mocne i głębokie.
Zad: Szeroki, średniej długości, przechodzący w lekkie zaokrąglenie, ani prosty ani opadający.
Klatka piersiowa: Pojemna, szeroka i głęboka (około 50% wysokości w kłębie), z dobrze rozwiniętym przedpiersiem i dobrze wysklepionymi żebrami.
Linia dolna i brzuch: Boki nie są podciągnięte.
Ogon:
Pozostawiony naturalny, mocny, poziomy w przedłużeniu linii grzbietu, przy skupionej uwadze, w pobudzeniu albo ruchu lekko wygięty i wzniesiony ku górze; w spoczynku również wiszący. Opuszczony ogon sięga do pięty lub jest nieco dłuższy.
Kończyny:
Kończyny przednie:
Ogólnie: Kończyny przednie widziane od przodu są proste i ustawione niezbyt blisko siebie. Patrząc z boku, przedramiona proste i pionowe. Nachylenie łopatki względem poziomu to około 45%.
Łopatka: Dobrze ustawiona.
Ramię: Dobrze przylegające do tułowia.
Przedramię: Mocno rozwinięte i umięśnione.
Śródręcze: Lekko sprężyste, mocne, nie spionowane.
Łapy przednie: Okrągłe, palce wypukłe i ściśle do siebie przylegające, opuszki twarde, pazury krótkie, czarne i mocne.
Kończyny tylne:
Ogólnie: Widziane z tyłu kończyny tylne są proste, nie za wąsko ustawione . W postawie swobodnej udo z biodrem, udo z podudziem i podudzie ze śródstopiem tworzą kąty rozwarte.
Udo: Umiarkowanie długie, szerokie, mocno umięśnione.
Podudzie: Długie, mocno i szeroko umięśnione, suche.
Staw skokowy: Silny, dobrze kątowany, nie stromy.
Łapy tylne: Nieco dłuższe niż przednie, mocne palce, tak samo ściśle do siebie przylegające, wysklepione.
Chody:
Rottweiler jest kłusakiem. Grzbiet w ruchu pozostaje mocny i stosunkowo stabilny. Sam ruch jest harmonijny, pewny, energiczny i swobodny, przy dobrym długim wykroku.
Skóra:
Skóra na głowie jest całkowicie przylegająca na całej jej powierzchni. Przy dużym skupieniu może tworzyć delikatne zmarszczki na czole.
Szata:
Sierść:
Składa się z włosa okrywowego i podszerstka. Włos okrywowy średniej długości, twardy, gęsty i mocno przylegający; podszerstek nie powinien przebijać spod włosa okrywowego. Na kończynach tylnych włos nieco dłuższy.
Umaszczenie:
Czarne z wyraźnie odgraniczonym podpalaniem o soczystym czerwonobrązowym kolorze na policzkach, kufie, części spodniej szyi, piersi, łapach, jak również nad oczami i pod nasadą ogona.
Wielkość i waga:
Dla samców:
Wysokość w kłębie: od 61 do 68 cm
61 do 62 mały
63 do 64 średni
65 do 66 duży = prawidłowy rozmiar
67 do 68 bardzo duży
Waga: około 50 kg
Dla suk:
Wysokość w kłębie: od 56 do 63 cm
56 do 57 mała
58 do 59 średnia
60 do 61 duża = prawidłowy rozmiar
62 do 63 bardzo duża
Waga: około 42 kg
Wady:
Każde odstępstwo od w/w punktów musi zostać uznane jako wada, której odpowiednie ocenienie powinno być zależne od stopnia jej nasilenia i jej wpływu na zdrowie i sprawność psa.
- Wrażenie ogólne: sylwetka lekka, wiotka, wysoka na kończynach, słaby kościec i muskulatura.
- Głowa: W typie psa gończego; głowa wąska, lekka, zbyt krótka, długa, toporna, przesadnie molosowata; przesadnie szeroka mózgoczaszka; brakujący, nie wystarczający lub zbyt mocny stop; bardzo głęboka bruzda czołowa.
- Kufa: Długa, szpiczasta lub zbyt krótka kufa (każda kufa , której długość stanowi mniej niż 40% długości głowy jest zbyt krótka), grzbiet nosa przedzielony, nos rzymski (konvexer) czy też wklęsły (konkaver), nos opadający (tzw. orli), nos jasny lub plamiasty.
- Wargi: Nie ściśle przylegające, różowego koloru lub plamiaste, otwarte kąciki warg.
- Szczęki: Wąska żuchwa.
- Zgryz: Zgryz cęgowy, trzonowce w żuchwie osadzone nie w jednej linii.
- Policzki: Mocno wystające.
- Oczy: Jasne, głęboko osadzone, zbyt wypukłe jak i zbyt okrągłe, obwisłe powieki.
- Uszy: Zbyt nisko lub zbyt wysoko osadzone, ciężkie, długie, wiotkie, załamane na zewnątrz, jak i odstające oraz noszone niesymetrycznie uszy.
- Szyja: Zbyt długa, zbyt cienka i zbyt słabo umięśniona szyja; wiszące podgardle lub zbyt luźna skóra.
- Tułów: Zbyt długi, zbyt krótki, wąski.
- Grzbiet: Zbyt długi, słaby lub zapadnięty grzbiet, grzbiet wypukły.
- Zad: Zad opadający, zbyt krótki, zbyt prosty lub zbyt długi.
- Klatka piersiowa: O płaskich żebrach, beczkowata, zbyt wąska w tylnej partii.
- Ogon: Zbyt wysoko lub zbyt nisko osadzony ogon.
- Kończyny przednie: Wąsko ustawione przednie łapy; przednie łapy nie ustawione prosto lub nie ustawione równolegle; strome łopatki, luźne lub wykręcone łokcie, zbyt długie, zbyt krótkie lub strome ramię, miękkie lub strome śródręcze, płaskie, szerokie łapy, zbyt płaskie lub zbyt mocno wysklepione palce, powykrzywiane palce, jasne pazury.
- Kończyny tylne: Płaskie uda, zbieżne stawy skokowe, kończyny ustawione iksowato lub beczkowato; kątowanie zbyt głębokie lub zbyt strome, wilcze pazury.
- Skóra: Zmarszczki na głowie.
- Sierść: Miękki , zbyt krótki lub zbyt długi włos, włos falisty, brak podszerstka.
- Umaszczenie: Podpalanie nieodpowiedniej barwy, niewyraźnie odgraniczone, zbyt rozległe podpalanie.
Wady ciężkie:
- Wrażenie ogólne: Sylwetka przesadnie molosowata i ciężka.
- Skóra: Skóra na głowie mocno pofałdowana, mocne zmarszczki w obszarze czoła, kufy, policzków, duża ilość skóry na podgardlu.
- Ruch: ruch bez napędu tzw. „przenoszony” w kłusie.
Wady dyskwalifikujące:
- Psy agresywne lub przesadnie bojaźliwe.
- Psy wykazujące wyraźne psychiczne odstępstwa lub zaburzenia w zachowaniu muszą być zdyskwalifikowane.
- Wrażenie ogólne: Całkiem odwrócony wyraz płci (sucze psy, samcze suki).
- Zachowanie: Psy bojaźliwe, strachliwe, tchórzliwe, złośliwe, niepewne, przesadnie smutne i nerwowe.
- Zgryz: Przodozgryz, tyłozgryz, zgryz naprzemienny, psy z brakującymi siekaczami, kłami, przedtrzonowcami lub trzonowcami.
- Oczy: Entropium, Ektropium, żółte oczy, oczy różnobarwne.
- Ogon: Złamany, skręcony, ogon noszony na boku do linii grzbietu, wrodzony ogon szczątkowy.
- Szata: Wyraźnie długowłose psy, psy z włosem falistym.
- Umaszczenie: Kolor szaty inny niż czarny z brązowymi znaczeniami, określony przez wzorzec rasy; białe łaty.
N.B.
- Samce muszą mieć dwa widoczne normalnie rozwinięte jądra, które w pełni znajdują się w mosznie.
- Do hodowli powinny być używane wyłącznie typowe dla rasy psy, zdrowe z wyglądu i klinicznie.
Źródło: ZKwP
